اثر پرمنگنات پتاسیم، واکس و بسته بندی بر کیفیت و طول دوره انباری میوه موز

موز جزء میوه‎های فرازگرا است و کنترل فرایندهای مربوط به رسیدن آن در کاهش ضایعات این میوه مؤثر است.  در این آزمایش تأثیر تیمارهای آماده سازی و بسته بندی شامل: کیسه پلاستیکی، واکس خوراکی + کیسة پلاستیکی،کیسة پلاستیکی + پرمنگنات پتاسیم (دو یا چهار گرم به ازای هر کیلوگرم میوه)،واکس + کیسة پلاستیکی + پرمنگنات پتاسیم در مدت پنج هفته انبارداری در سردخانه (14 درجه سلسیوس) بر کیفیت و خصوصیات میوه موز رقم کاوندیش بررسی شد.  در فواصل زمانی8، 16، 24، 32، و40 روز پس از انبارکردن نمونه برداری و شاخص های رسیدگی میوه شامل: سفتی گوشت،مواد جامد انحلال­پذیر، ph آب میوه، کل کربوهیدرات ها، تانن، میزان ترکیبات فنلی کل، و قندهای پنتوز اندازه گیری شد.  آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تکرار(هرتکرار شامل 4 میوه) و مقایسه میانگین ها با آزمون دانکن انجام شد.  نتایج نشان می دهد که تغییرات در رسیدن میوه های شاهد نگهداری شده در هوای آزاد شامل: افزایش در میزان مواد جامد انحلال­پذیر و قند های پنتوز، کاهش در ph آبمیوه، سفتی گوشت، درصد گسی، و میزان ترکیبات فنلی معنی داری است.  کاربرد تیمارهای واکس+ کیسه پلاستیکی و واکس+ کیسه پلاستیکی+ پرمنگنات پتاسیم به طور معنی داری موجب کند شدن فرایند رسیدن می شود.  تیمارهای واکس+ کیسه پلاستیکی+ چهار گرم پرمنگنات پتاسیم بیشترین تأثیر را در جلوگیری از افزایش میزان مواد جامد انحلال­پذیر، قند های پنتوز و کاهش ph آبمیوه، سفتی گوشت، درصد گسی و میزان ترکیبات فنلی دارند.  همچنین تیمار پرمنگنات پتاسیم +کیسه پلاستیکی و واکس با جلوگیری از تأثیر اتیلن، سبب تأخیر در رسیدگی میوه های موز می شود.